Finding Camellia - Bölüm 14

14.BÖLÜM

Çevirmen: Nekoneptun

“Dört yıl oldu ama hala baharda kar yağmasına alışamadım.”

Kieran elini pencereden dışarıya uzattı ve eline konan soğuk kar tanesi ılık eline değdiği an eridi.

Günlerdir Gaior’un başkenti Eaton’da kar yağıyordu. Daha doğrusu yağmur gibiydi çünkü kar yere değdiği gibi eriyordu.

Çiçek açan mor leylaklar bahçeyi benek benek süslüyordu, bir hizmetçi aceleyle bahçede koşarken mimozaların hassas yaprakları kıvrıldı.

Gökyüzünde kış, yer yüzünde bahar.

Kieran tamamen çiçek açmış ağaçlara baktı ve onu görmezden gelerek yüzünde bir kitapla uyuklayan gri saçlı çocuğa seslenmek için geri çekildi.

“Ian.”

Kieran yüzünde bir sırıtmayla pencereden uzaklaştı.

Koltukta uzuvları sarkmış halde oturan Ian Sergio’ydu. Kral Lewin Sergio’nun metresinden doğan üçüncü ve gayri meşru oğluydu. Doğumunun hikayesi oldukça dramatik bir trajediydi ama Kieran’a göre Ian sadece dürüst, samimi ve güçlü bir beyefendiydi.

Her an kafasının kesilebileceği bir ülkede yalnız olan Kieran, yalnızca Ian’a güveniyordu. Ian, Prens Kieran’ı sarayında kalmaya ve onu tedavi görmeye davet ederek onu koruyordu. Ve onun sayesinde, Kieran Gaior’un ileri öğretilerini öğrenebildi.

“Ian, lütfen odana gider misin? Tam bir baş belasısın.”

Ian, uykusundan uyandı ve kollarını esnetebilmek için kitabını kenara koydu. Kül rengi saçları kaşlarını kapatacak kadar uzundu ve vahşi bir canavara benzeyen gizemli gözleri vardı.

“Ben miyim baş belası?” Diye alay etti Ian. “Oldukça nankörüz, değil mi?”

“Ah, büyük, nazik Prens Ian! Annem her an burada olabilir, onun gazabına uğramak istemiyorsanız lütfen odamı boşaltır mısınız?”

“Neden bunu daha önce söylemedin? Leydi Bale’in bana vereceği nutukları hayal etmek bile istemiyorum.”

Kieran yüzünde bir sırıtmayla omzunu silkti. Sonra çekmeceden bir mektup çıkardı ve Ian kaçmadan önce ona verdi.

“Lütfen bunu Corsor’a gönderin.”

Zarf, Bale hanesinin armasıyla mühürlüydü. Ian, bir hizmetçinin yapması gereken bu vasıflı görev karşısında kaşlarını çattı.

“Neden Leydi Bale’den mektubu teslim etmesini istemiyorsunuz? Arabası postadan önce gider.”

“Zaten anneme birkaç kez sordum ama Lia hiç cevap yazmadı. Bu da muhtemelen şu anlama geliyor…”

“Leydi, kız kardeşinin senin hakkında bir şey bilmesini istemiyor.”

Ian, Kieran’ın melek gibi güzel üvey kız kardeşinden bahsettiği tek kişiydi.

Sürekli onunla övünüyordu; belki de Kieran’ın prensin iyiliğini satın almanın yoluydu bu. Sonuçta Ian, bu yabancı ve tehlikeli Gaior ülkesinde güçlü bir adamdı. Niyetleri bir yana bu onun üzerinde işe yaramış gibi görünüyordu.

“Sanırım öyle.” Diye yanıtladı Kieran hafif bir gülümsemeyle.

Kendi annesinden şüphe etmek istemiyordu ama aynı zamanda da Lia’dan bir kez bile yanıt alamadığı gerçeğini de göz ardı edemezdi. Uzun bir süre beraber olmasalar da onu seviyordu. Annesinden korktuğu için ona bir erkek kardeşmiş gibi davranmıştı ve bu, kalbinde tarif edilemez bir suçluluk izi bırakmıştı.

Ancak dün, Prenses Rosina’dan gelen mektup Kieran’ın şüphelerini doğruladı. Camellius’un Akademiye gideceğini ve üniformasının ölçüsü alınırken Veliaht Prens ile kısa bir görüşme yaptığını yazdı. Prens Wade ona, Kieran’ın nişanından haberi olmadığını ve partiye katılmaya da niyetinin olmadığını söylemişti.

“Anne…” Kieran iç çekerek mırıldandı.

Ian, kendinden emin bir şekilde omuzlarını dikleştirdi ve mektubu elinde sallayarak cevapladı, “Pekâlâ, bunu Corsor’a teslim edeceğim— hayır, bunu kız kardeşin Camellia’ya şahsen teslim edeceğim.”

Sözlerinin anlamını fark eden Kieran başını salladı.

“Ian, bekle!” Arkasından bağırsa da artık çok geçti; Ian bahçeyi yarılamıştı bile.

“Yapamazsın…”

Ian’ın ne yapacağına dair bir fikri vardı ama bir prensin bile Kral’ın izni olmadan sınırı geçmesinin imkânı yoktu.

Bunu fark etmesi ne kadar sürecek acaba?

“Kieran?” Ian’ın yaptığı pisliği temizlerken Leydi Bale’in sesi duyuldu.

Kieran, onu selamlamak için dönmeden önce yüzüne sıcak bir gülümseme yerleştirdi.

“Anne.”

Anastasia, Kieran’ın şapkasını çıkarırken oğlunu sağlıklı gördüğü için tanrılara şükretti. Onu her gördüğünde boyu daha da uzuyordu ve doktor, son birkaç aydı öksürüğünün azaldığını bildirmişti. Bunu duyduğuna sevinirken Kieran’ın Cayen’e geri dönmeye pek hevesli olmaması sebebiyle de sabırsızlanmaya başladı.

“Görüyorum ki Prens Ian bugün burada değil” dedi Leydi Bale.

“Ian’ın… halletmesi gereken bazı işleri vardı”

“Konukseverliği için minnettarım ama yine de onun düşman bir devletin prensi olduğunu unutma. Mesafeni koruman akıllıca olur.”

“Evet, anne.” Diye yanıtladı Kieran, Ian’ın son birkaç dakikada okuduğu kitabı eline alırken. “Yolculuktan yorulmadın mı? Biraz dinlenmelisin. Akşam yemeğinden önce döneceğim.”

Anastasia, sandalyeye otururken sinir olduğunu saklamadı. “Benden kaçma konusunda oldukça ustalaşıyorsun.”

“Öyle değil, anne. Sadece Cayen’e dönmeye hazırlanıyorum.”

“Güzel, o halde on gün sonra evimize dönelim. Nişanın için hazırlamaya başlamalısın. İmparator’la tanışmalı ve Prenses Rosina ile vakit geçirmelisin.” Dedi Anastasia.

Kieran’ın Rosina ile nişanlanmasından hiçbir şikâyeti yoktu. Çocukluklarından beri birbirlerine söz vermişlerdi. Ayrıca imparatorluk ailesinin bir parçası olmak tüm aristokratların hayalini kurduğu bir onurdu. Her şey yerli yerine oturuyordu; tamamen iyileşmiş ve sayısız yeni bilgi öğrenmişti.

Eğer ülkesi sanat, kültür ve tarım tanrıçaları tarafından korunuyorsa o zaman Gaior bilim ve savaş tarafından yönetiliyordu. Ayrıca Gaior, Cayen’de bulunamayan öğretilerle doluydu. Teknolojideki ilerleme inanılmazdı, sıradan insanlar bilimi kullanarak içilebilir suyu filtrelemek için uygulanan teknikler ve yüksek kapasiteli bir jeneratör bütün bir sarayı üç saat boyunca aydınlatabilirdi. Bu nedenle Kieran, Doktor Schmidt tamamen iyileştiğini açıkladığında bile eve dönmek istemedi.

“Nişan töreninden sonra burada bir yıl daha kalmak istiyorum.” Dedi Kieran. “Bu, prenses Rosina için de en iyisi olur.”

Leydi Bale isteksizce kabul etti. Düğünün nişandan hemen sonra yapılması planlanmış olsa da Kieran’ın haklı olduğu bir nokta vardı. Prensesle evlenmek Kieran’ın Dük olacağı anlamına geliyordu ve Leydi Bale, oğlunun buna iyi hazırlanması gerektiğini biliyordu. Sonuçta henüz Akademi’den mezun bile olmamıştı. Onun Ihar Hanesi ile daha yüksek olmasa da eşit durumda olmasını istiyordu.

Kieran izin istedi ve Leydi Bale oturup çayını içti. Kieran gittikten sonra odasını incelerken masanın üzerinde bir yığın mektubu fark etti; Gaior’daki birkaç akademik kurumdan gelen davetiyeler, Cayen’den selamlar ve Prenses Rosina’nın imparatorluk aile armasının basılı olduğu mektubu. Özellikle her ay birbirlerine mektup gönderdiklerini gördüğü için, ikisinin mükemmel bir çift olacağını bilerek kendi kendine gülümsedi. Mührün çoktan kırıldığını görünce mektubu okumaya karar verdi.

***

“Betty.”

Sabahın erken saatleriydi ve Betty ile Pipi, Lia’ya cevap vermek için odayı toplamayı bıraktılar.

“Bir şeye ihtiyacınız mı var, Lordum?”

“Evet, başkente taşınmadan önce kasabaya gidip birkaç şey almak istiyorum.”

“Arabayı hazırlayacağım.” Diye yanıtladı Betty.

“Teşekkür ederim. Pipi bana eşlik edebilir sen de eşyalarımı toplayabilirsin.”

Lia, mümkün olduğu kadar rahat bir şekilde konuşmaya çalıştı ama Betty yine de ına şüpheci bir bakış attı. Lia, onu masum numarası yaparak karşıladı ve elindeki gazeteyi okumaya devam etti.

Aristokratların gazetesinde Markinin masasında okuduğu olayın aynısını aktarıyordu: Eatre’deki kadınların seri cinayetleri. Gazeteci, kurbanların ailelerine başsağlığı diliyor ve suçluyu yakalamak için güçlü bir çaba içinde olduğunu ifade ediyordu. Haberde yalnızca soylu ve varlıklı orta sınıf hanımların hedef alındığı ve onların nasıl öldürüldüklerinin ayrıntılarından bahsediyordu. Lia cinayetleri gerçekleştirdiği yoldan, içindeki yoğun nefreti görebiliyordu.

Neydi? Katilin bu kadar nefret ettiği şey bu kadınlar mıydı? Güç mü? Para mı? Yoksa sadece kadın oldukları için mi?

Arabanın hazır olduğunu duyan Lia, gazeteyi kapattı ve ayrılmak için hazırlandı.

Betty, ceketini giymesi için ona yardım ederken “Acilen dışarı çıkman için neye ihtiyacın var?”

“Daha önce bir dolma kalem görmüştüm. Daha sonra ihtiyacım olmayacağını düşünerek satın almadım. Ama bunu düşünmeden duramıyorum. Sahibi bunun sınırlı sayıda olduğunu söyledi bu yüzden tükenmeden almalıyım.”

“Öyle mi? O zaman mağaza sabinden bir tanesini hazırlamasını isteyeceğim.”

“Gerek yok. Zaten tükenmiş olabilir, o yüzden oradayken başka bir tane seçebilirim. Ben de biraz dondurma almak istiyorum.”

“Burada dondurmamız var Lordum.”

“Bu farklı,” diye yanıtladı Lia, oldukça ciddi bir ses tonuyla.

Betty başka bir kelime daha söyleyemeden Lia kendini malikaneden dışarı attı. Pipi de Lia’nın ardından hızla arabaya bindi.

“Dışarı çıkmayalı o kadar uzun zaman oldu ki!”

“Heyecanlı mısın?”

“Elbette!”

Betty kapının önünde tatminsiz görünüyordu. Masum bir çocuk gibi veda eden Pipi’ye kaşlarını çattı.

“Endişelenme!” Diye seslendi Lia, araba hareket etmeye başlamadan önce.

“Akşam yemeğinden önce döndüğümüz sürece bir şey olmaz.”

“Gerçekten sadece bir dolma kalem için mi dışarı çıkıyorsun?” Diye sordu Pipi.

“Evet.”

“Gerçekten mi?”

Lia, kayıtsızca başını salladı ve devam etti, “Evet. Ve ayrıca bazı kıyafetler için.”

“Ama bunun için terzilerimiz var—”

“Benim değil, senin için.”

“Affedersiniz?”

“Sana seni başkente götüreceğimi söylemiştim, bu da uygun kıyafetlere ihtiyacın olduğu anlamına geliyor.”

Pipi, keyifle gülümesi ve Lia dışarıya bakarken konuşmaya devam etti.

“Ayrıca küçük oyunumuz için elbiselere ihtiyacımız olacak.”

Ne demek istediğini anlayan Pipi, çoşkuyla başını salladı.

O, genç lordun aslında bir hanımefendi olduğunu bilen birkaç kişiden biriydi. Lia, Pipi’nin ne düşündüğünü o heyecanlı gözlerinde okuyabiliyordu.

Malikanenin dışındaki yol boyunca uzanan ağaçlar Lia’nın gözlerinde yansıyordu.

DEVAM EDECEK…