Kızını zehirli bir elmayla öldürmeye çalışacak kadar kıskanan bir üvey anne olarak kendimi bir hikayede buldum. Sevimli ve minnoş Blanche’a tüm sevgimi yağdırmak isterdim, ama-
“Komik, Ne zamandan beri Blanche’ı bu kadar çok seviyorsun?”
Bu lanet olası koca sürekli yoluma çıkıyor.
“Ben de Blanche’ın ebeveyniyim. Benden bu kadar çok şüphelendiğiniz için bir özür bekliyorum.”
“Ya etmezsem?”
“Bu gece yatak odanızı ziyaret edeceğim, Majesteleri.”
“……..”
“Sadece sizin için ateşli külotlar almayı bile başardım.”
Yüzümde büyük bir gülümsemeyle, kritik darbeyi geçirdim.
“İsterseniz size şimdi gösterebilirim?”
Yüzündeki ifade gerçekten görülmeye değer bir şeydi.
Çenemi kaldırdım, ve bir zafer edasıyla ona yukarıdan baktım.
Bildirimler
