Yarılmış yanakları, rengini kaybetmiş ve eziklerle dolu cildi, ip incecik bilekleri, kir dolu tırnakları, boyutu yaşına hiç uymayan elleriyle yüzünün yarısını kaplayan perçemleri olan küçücük bir kız. Küçük kız İmparatorluğun unutulmuş ve kasvetli bir köşesinde yaşamaktaydı. Depo olarak da kullanılan küçük ve eski bir kalede yaşamaya mahkûm bırakılan küçük kız açlığına daha fazla karşı koyamadı ve yiyecek aramak için kaleden çıktı.
“Çok acıktım…” Perişan bir haldeki küçük kız kollarını kendi etrafında sararak çömeldi elinde tuttuğu yiyeceğe doğru bilinçsizce mırıldanarak.
“Bunu yiyebilir miyim?” dedi. Küçük eğreltiotu benzeri bir el toprağı ve çimenleri yırtarak yerden çıktı ve kafasını olumsuzca salladı. Küçük kız yemek bulmaktaki arayışının üçüncü gününde de başarısız olmuştu.
“Estrella…” Çocuk rüzgârın sesiyle karışmış bir şekilde kendine seslenildiğini duydu.
“Özür dilerim, geç kaldım.”
“…Evet.” Halsiz bir şekilde cevap veren çocuk Aelias’ın kollarına düştü ve bayıldı.
